Vorig jaar zijn we samengegaan met Hlprs en UWassistent. Dit stelt ons in staat om mensen in alle fases van het leven thuis te ondersteunen. Van huishoudelijke hulp tot aan palliatieve zorg. Je kunt op mantelaar.nl nog terecht voor informatie over financiering, tarieven, verzekeraars en onze blogs. Als je hulp nodig hebt of hulp wilt bieden word je op de aanmeldpagina’s automatisch doorverwezen naar hups.nl.
Dat overkwam Ellen Tak die mantelzorger is voor haar moeder, Wil. Ellen is 2 jaar mantelzorger waarvan 1 jaar met de hulp van Mantelaar. Hoe werd Ellen mantelzorger en wat zorgde ervoor dat zij ondersteuning ging zoeken. Welke stappen heeft zij daarvoor genomen en wat doet zij nu met de vrije tijd die zij terug heeft gekregen? Lees Ellen haar verhaal.
Ellen werd 2 jaar geleden mantelzorger. Haar moeder kreeg lichamelijke klachten en kreeg daarop de diagnose alvleesklierkanker. Vanaf dat moment gingen ze een traject in met veel doktoren en ziekenhuisbezoeken. Uiteindelijk werd er een operatie gepland. Dit bracht veel spanningen met zich mee. Spanningen over het nieuws dat ze alvleesklierkanker had en welke kant de ziekte op zou gaan en over het feit dat ze een op een 87-jarige leeftijd een 8 uur durende operatie moest ondergaan. Toen kwam het punt dat mijn moeder de keuze moest maken of ze dit wilde of niet.
Mijn moeder stond nog vol in het leven dus zei ze volmondig ja. De operatie ging succesvol, maar mijn moeder moest wel twee keer terug omdat er ernstige complicaties waren opgetreden. Dat is schrikken en heftig. Elke keer krabbelde ze er gelukkig weer bovenop, maar dat zijn momenten die je moest verwerken. De rollen van het ‘zorgen voor’ waren omgedraaid en er kwam een enorme oerkracht bij mij naar boven. Gelukkig heeft mijn moeder een enorme levenslust en daadkracht, dat hielp enorm met het zorgen voor haar.
Die periode was Ellen veel in het ziekenhuis bij haar moeder en ze woonde 2 weken bij haar moeder in om voor haar te zorgen. “Je kan iemand niet zomaar in het diepe gooien. Ik zette als het ware mijn gezin opzij. Hier hadden we van tevoren afspraken over gemaakt, want ik wilde er volledig voor mijn moeder zijn.”
Bij één van de bezoeken aan het ziekenhuis, merkte Ellen dat het niet goed zat. Ze voelde een bepaalde druk opkomen. “Er was op dat moment veel gaande in mijn leven; ik was net begonnen als zzp’er in de zorg, ik zorgde voor mijn moeder en voor mijn gezin en ook nog mijn werk. Het was constant op en neer reizen van mijn moeder, ziekenhuis en thuis en naar het werk.
Op een gegeven liep ik na het zoveelste ziekenhuisbezoek van mijn moeder richting mijn auto en merkte dat ik deze niet meer kon vinden. Ik was er zo van overtuigd dat ik mijn auto op die plek had neergezet, dus ik ging ervan uit ,na toch nog heen en weer zoeken, dat deze gestolen was. Mijn man kwam mij ophalen en vroeg mij nog een keer” Weet je zeker dat de auto daar stond?’ Dat bleek dus niet het geval. Ik was zo druk in mijn hoofd (Ik stond op de automatische piloot) dat ik mij niet meer kon herinneren waar ik die dag mijn auto had neergezet. Dat was het eerste signaal voor mij dat ik dacht dat ik aan het overlopen was. Maar goed, ik liet het zo gaan. Ik had mijn auto terug.
Het tweede signaal was dat ik heel hard van de trap af viel. Je bent er gewoon niet bij met je gedachten omdat je veel aan je hoofd hebt. Ik begon ook kribbig te worden tegen mijn moeder, terwijl mijn relatie met haar heel goed is. Het laatste signaal was oververmoeidheid. Ik laadde niet meer op en het besef dat ik geen dochter meer was maar verzorgende en alles wat er bij kwam kijken. Dat was voor mij de druppel. Toen besloot ik hulp te gaan zoeken. Ik liep letterlijk op mijn tenen.”
Ellen verdiepte zich in wat er voor haar en haar moeder mogelijk was. “Ik had wel eens gehoord van respijtzorg en ben gaan zoeken op het internet wat dit precies inhield en heb de verzekering van mijn moeder gebeld. Om vervolgens het gesprek mijn moeder te voeren. Ik wilde er zeker van zijn dat zij akkoord was dat er ondersteuning kwam.” Moeder Wil was direct enthousiast.” Ik was direct voor. Ik zag wel hoe druk Ellen het had en dat ze er bijna aan onderdoor ging. En je wilt dat je dochter zich voelt als jouw kind en niet als verzorger.” Dat voelde voor Ellen als een enorme opluchting en ze ging direct aan de slag met het regelen van respijtzorg.
Ik wist dat mijn moeder verzekerd was via het VGZ Rotterdampakket en heb hier contact mee opgenomen. Zij verwezen mij door naar Mantelaar. Door de regeling die zij samen hebben, was dit erg gemakkelijk geregeld.
Wat ik belangrijk vind is dat mijn moeder haar eigen regie houdt. Daarom is het fijn om te weten wie er komt, op welke dag en tijdstip en dat ze haar wensen mag uiten. En dit begrijpen ze bij Mantelaar. Mij als mantelzorger namen ze mee in het proces:
Na een zorgvuldige intake kwam Mantelaar binnen een week met een voorstel van enthousiaste Mantelaars. Mijn moeder heeft uiteindelijk de goede match gevonden in Berdine dankzij het meedenken van de Mantelaar.
Moeder Wil vertelt: “ De foto en onderbouwing van Berdine sprak mij aan en onze eerste kennismaking was via de telefoon. Dit ging al heel soepel. Toen ze voor het eerst langs kwam, wist ik het direct. Het voelde goed. Berdine vraagt mij altijd bij binnenkomst wat mijn wensen of bedoelingen zijn voor vandaag. Niemand heeft mij dit ooit eerder gevraagd. Ze laat mij de regie houden. “
Ik houd van een opgeruimd en schoon huis en pak dan ook vaak samen met Berdine de kasten aan. Of lekker een wandeling en boodschappen doen. Of gewoon gezellig kletsen.
Voor Ellen was Berdine een verademing. “Zij kijkt verder dan haar neus lang is en dat merk ik in de dagboekberichten. Mijn moeder kan nog wel snel zeggen dat alles goed gaat. En dan lees het bericht van Berdine waarin staat dat mijn moeder die ochtend last van haar buik had of wat ze hebben gedaan die dag. Er is nooit een bericht met alleen” Geen bijzonderheden”, want die zijn er altijd wel. “
Berdine kwam op het juiste moment als het aan Ellen ligt. “Ik kreeg tijd voor mijzelf terug. Tijd die ik zonder zorgen over mijn moeder kan plannen zoals ik dat wil. Dit kan op visite gaan zijn bij een vriendin of familie, of shoppen, sporten of mijn eigen administratie doen of mijn huishouden en er voor mijn gezin zijn. Maar ik heb ook de regie terug over mijn eigen tijd en ik ben weer dochter.”En dat is voor moeder Wil ook een verademing. “Als Berdine er is, voelt het voor mij ook fijn dat Ellen dan echt ontzorgd is. Ik voel mij ook vrij als ik weet dat zij zich geen zorgen maakt.
1 juli 2021
Nederland telt 4 miljoen mantelzorgers. Veel mantelzorgers ervaren hun zorgtaak als ‘zwaar tot heel zwaar’. Yvette Dekker bijvoorbeeld. De Amsterdamse zangdocente zorgt voor haar moeder (96), die blind is én in een rolstoel zit, maar Yvette maakt ook gebruik van mantelzorgondersteuning.
Lees verder